Uzman Psikologlara Soru Sor

Annemle her evlat-anne gibi ara sıra tartışmalarımız olurdu ama bu yıl tartışmalarımız boyut atladı ve gerçekten yoruyor. Son kavgamız -dün- dişçiye gitmememle alakalıydı. Küçüklüğümden bu yana dişçilerle haşır neşirim. Ortodonti tedavisi, ameliyat vs. Neredeyse 5 yıl. Hepsi de ailemin benim yerime verdiği kararlarla gerçekleşti. Mesela ben diş teli taktırmak hiç istemezdim. Ortodonti doktorumu da sevmiyordum. Canımın acıdığını dile getirdiğimde beni azarlıyordu. Ancak bir kez başlamıştık işte. Geçenlerde sol dişlerimden birini çektirdim. Bir de sağ tarafta çekilmesi gereken bir dişim var ama onu şimdilik çektirmek istemiyorum. Çünkü yemek yerken zorlanacağım. Yerlerinin dolması için 6 ay kadar beklemem gerekiyormuş. Annem, ben istemediğim halde dün bir diş çekimi tarihi ayarladı ama gitmedim. Çünkü dediğim gibi, istemiyorum. Bana kızdı. Ona açıkladım; korkularımı, endişelerimi. Gideceğim ama kendimi hazır hissettiğimde dedim. Anladığını söyledi ama bana kalırsa o tarih hiç gelmeyebilirmiş. Doğru olabilir, sürekli bir şeyleri ertelerim. Fakat artık 23 yaşındayım ve bazı şeyler benim seçimim olsun istiyorum. Bunu ona da dedim. Bana küstü, aynı evin içindeyiz benimle konuşmuyor. Konuşmaya çalıştığım zaman beni tersliyor, ağlıyor ve yine o karışmıyorum hayatına istersen hasta ol, ben kimim ki, hiç bana çekmemişsin bla bla konuşmaları... İş böyle olunca ben de sinirleniyorum. Çünkü üzüldüğünü hissettiğimde, üzerimde bir baskı hissediyorum. Sanki bunu yapmaya mecburmuşum gibi. Kendimi sorguluyorum. İsteklerini -her ne kadar benim iyiliğim için olsa da- istediği anda yapmadığımda, tartışıyoruz. Bu beni olduğumdan daha agresif bir insana dönüştürmeye başladı. Çünkü ilk zamanlar alttan alabiliyordum ama artık böyle değil. İstemeden 'beni sinir ediyorsun, seni dinlemek istemiyorum.' tarzı şeyler söyleyebiiliyorum.

Merhaba, Çocukluktan itibaren diş tedavileri ve diş hekimleriyle ilgili muhtemelen sizi olumsuz anlamda etkileyen anılarınız var. İkinci olarak küçüklükten itibaren anneniz tarafından sürekli eleştirilmişsiniz ve duygusal istismara maruz kalmışsınız. Annenizin istemeden, bilinçsizce kullandığı söz ve davranışlar sizin üzerinde olumsuz etkiler yaratabilir. Size psikolojik açıdan siz yokmuşsunuz gibi davranması, ihtiyacınız olan sevgi, ilgi, şefkat ve yakınlığı tam gösterememiş olması, gelişiminize zarar veren aşağılama tarzı cümleler kurması, sizi reddetme, sizi suçlaması gibi davranışların hepsini duygusal istismar kapsamı içinde değerlendirebiliriz. Duygusal istismara uğramış kişi gelecek hayatında kendi istediği şekilde hareket etmekten vazgeçer. Karşıdaki kişinin sevgisini alabilmek için kendi isteklerini değil karşıdakinin isteklerini yapmaya çalışır. Kendi hayatından kendi duygularından uzaklaşma olabilir. Kişi ne zaman içinden isteyerek bir şey yapmak gelse sanki kendisini sevilmiyormuş gibi hissedebilir sanki kendisini istenmiyormuş gibi hissedebilir. Bu onda birçok duygu problemlerine sebep olabilir. İçinden geldiği için bir şeyler yapmak kişinin kendisini korkutabilir, kaygılandırabilir, öfkelendirebilir ve hatta depresyona bile götürebilir. Duygusal istismara uğrayan insanların bir kısmı yaşamları boyunca sıkıntılarının sebebini hiç anlamaz ve sürekli yakınarak hayatlarını devam ettirirler. Yine duygusal istismara uğrayan insanların bir kısmı bunun bir şekilde farkına varır ama kendisinin bu durumla baş edebileceğini düşünerek ve belki de değişim Onu kaygılandırdığı için yıllarca hiçbir uzmandan yardım almaz. Siz bu döngünün farkına varmış ve yardım arayışında olan bireysiniz anladığım kadarıyla. Duygusal istismara uğrayan ve psikolojisinde büyük sarsıntılar meydana gelen insanların mutlaka bir psikologdan destek alması gerekmektedir. Bu konuda PsignL psikologları olarak her zaman yanınızdayız ve destek vermeye hazırız.